Mijn voeten buitenboord, wederom op bed
De wereld draait, de wereld vraagt
Mijn ogen dicht, mijn handen stil
Mijn hoofd zo zwaar, dat toch zoveel wil
Mijn gedachten wegen een miljoen
Aan alles wat ik nog moet doen
Laat me toch, alsjeblieft, maar even
Mijn ogen dicht, en alles zweven
De tijd drukt zwaar, zo zwaar de last
Die niet meer in het rugzakje past
Van een kleine asperger, een lastige autist
Voor de rest van de wereld, die niet beter wist
Laat me toch even, ik mag er ook zijn
Morgen zal ik wel weer beter zijn
Ik doe mijn best, laat me niet forceren
Een ander te zijn, dat kan ik niet leren
Ik voel me moe en klein en moet nog zoveel doen
Het is al zo laat, maar laat het dat maar zijn
Morgen ben ik beter, en tot die tijd
Een kleine asperger, die graag ook groot wil zijn