fiolen
fiolen
het zilte bloed kleurt de vloed aan het
onbekende eiland er niet meer geboomd
wordt in een taal van onbevrucht kabaal
als er ooit in het verdoofde hoofd de fiolen
uitgegoten worden langs de wanden dralen
wilde verhalen gemengd met passie en
verleden kruislings in het hedenvisioen
tot er ooit een licht versmelt in beelden
die wij met elkaar deelden van oogmorfine
in kwatrijnen en terzinen zoals moloch en
theater in het oeverloos gesnater te gek
en te zwak maar het gemak van aldoor dromen
en ontkennen de haren verzengen in het
gruweldrama aangespoelde echoklanken
Reacties op dit gedicht
| Mimosa Lara: | Donderdag, juni 12, 2014 23:08 |
| Ik begrijp niet zo goed wat ik lees? Chaos in het hoofd misschien :) |
|
| september: | Donderdag, juni 12, 2014 21:56 |
| Wow..heel gaaf geschreven..een prachtige waterval aan woorden. | |
| bas12: | Donderdag, juni 12, 2014 16:29 |
| Ja, het staat hier maar. Je moet de poezie ook niet doodslaan. | |
| spring-in-het-veld: | Donderdag, juni 12, 2014 11:13 |
| fijn toegankelijk werkje voor de freaks, ze zullen er helemaal weg van zijn, veel napret gewenst met alle begrijpende kusknuffelreacties :) | |
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 12 juni 2014 | ||
| Thema's: | ||