Een winterloze dijk
Een geblust strand
Uitgelopen gezicht
Loopt van mijn hand

De drama de sympathiek
De stagnatie van alle dramatiek
Alles lijkt bevroren
In een land dat zonder tijd is geboren

Laat ze me alleen nu?
Of komt ze weer naar huis toe
Gaat ze nu dan toch weg
Of heb ik alles uitgelegd?

Het voelt als zuurstof bij het vuur
De citroen lijkt nog te zuur
Waar is de tijd nou heengegaan
Waarom blijven mijn voeten nu toch staan

Ik bijt in het beton
Gebakken door de zon
Mag mijn lach verbranden
Brengt me terug naar warme stranden

Een zoete tijd van parfum, ijsjes en likeurtjes
Een rustige van tijd van kauwgom, fotolijstjes en geurtjes
Van vroeger maar niet nu
Zie ik de kansen somber in als een kapotte paraplu

Ben ik alleen?
Drijf ik hier alleen?
Op mijn boot, op mijn sombere lach
Waar is de dag van gisteren gebleven
Staan mijn kansen niet om het even?