Stil sterven
waar zijn de bevlogen woorden
die me lieten sidderen
voelen dat ik leven mocht in een wereld
van eigen waarheid
gevoel van bijzonder zijn,
liet me zweven
doen besluiten niet terug te keren
naar dit aardse leven
het nam me mee
naar velden van eeuwigheid
waar ik sterven kon, als een stil gebaar
waar mijn hart gesloten bleef
in een lijf zonder gedachten, zonder gevoel
terwijl jij,
hier bent gebleven
Reacties op dit gedicht
| Werner S: | Vrijdag, augustus 29, 2014 14:46 |
| en elkaar terug liefhebben misschien of zeker diep geschreven mooi |
|
| witteroos: | Dinsdag, juni 17, 2014 22:56 |
| Mooi het verschil tussen zweven en leven beschreven. Warme groet |
|
| september: | Dinsdag, juni 17, 2014 20:35 |
| Het voelt ook eenzaam bij het lezen..een afstand.en gevoel diep van binnen..maar heel mooi hoe je het gedicht veranderd hebt Mimosa. Ik vond het eerste mooi deze heel anders toch..zeer mooi. Dank voor je reactie. Liefs | |
| windwhisper: | Dinsdag, juni 17, 2014 19:50 |
| droef mooi bijzonder hoor liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mimosa Lara | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 17 juni 2014 | ||
| Thema's: | ||