Zijn stem sprak aan
zijn stem sprak aan
het was geen houterig bewegen
zijn stem sprak aan
soms liet hij de lijntjes gaan
jij hebt in je leven
nooit de ruimte gekregen
die jij zo nodig had
touwtjes werden kort gehouden
in het ontbreken van vertrouwen
kon jij de grenzen niet bereiken
om jezelf te verrijken
in ontwikkeling en groei
de snoei voorkwam jouw latere bloei
weer hoor je de stem
de draden zijn al lang verbroken
maar in het lopen blijf jij zijn marionet
wil melker
24/06/2014
Reacties op dit gedicht
| Artifex: | Dinsdag, juni 24, 2014 21:40 |
| Triest gedicht... | |
| september: | Dinsdag, juni 24, 2014 18:18 |
| Mooi gedicht Wil. Zo een stem kan zich na jaren en jaren nog laten horen en gelden. Triest. | |
| M-Rose: | Dinsdag, juni 24, 2014 12:53 |
| als de poppenspeler aan de verkeerde draadjes trekt wordt de marionet meesteres | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, juni 24, 2014 09:20 |
| Op vele plaatsen gebeuren deze dingen vandaag de dag nog steeds Wil, door degene die kost wat kost zijn macht vertoont,zo bespeelt hij zijn marionetten die dit lijdzaam moeten ondergaan. Goed verwoordt in dit gedicht. Zonnige groet en mooie dag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 24 juni 2014 | ||
| Thema's: | ||