komen en gaan
Tijdloos voor iedereen het duiveltje op mijn schouder.
Meedogenloos zijn methodes op niemand wachtend.
In de kiem gesmoord of op oude dag maakt hem niet uit.
Huilend begin of zucht van verlichting aan dovemans oren gericht.
Zijn blik vooruit gericht houd geen herinneringen vast.
Rimpels in de huid, grijs haar , artrose zijn visitekaartje.
Voor een moment op doek gevangen langzaam vervagend.
Uit hout of steen gehouwen onophoudbaar zijn eeuwig verval en geboorte.
ik lach met hem op mijn schouder, zoals het hoort niets duurt eeuwig.
Meedogenloos zijn methodes op niemand wachtend.
In de kiem gesmoord of op oude dag maakt hem niet uit.
Huilend begin of zucht van verlichting aan dovemans oren gericht.
Zijn blik vooruit gericht houd geen herinneringen vast.
Rimpels in de huid, grijs haar , artrose zijn visitekaartje.
Voor een moment op doek gevangen langzaam vervagend.
Uit hout of steen gehouwen onophoudbaar zijn eeuwig verval en geboorte.
ik lach met hem op mijn schouder, zoals het hoort niets duurt eeuwig.
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, juni 25, 2014 15:49 |
| mooi en goed schrijven!! | |
| september: | Woensdag, juni 25, 2014 15:12 |
| Sterk verwoord en graag gelezen | |
Over dit gedicht
| Auteur: eigen stijl | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 25 juni 2014 | ||
| Thema's: | ||