alles geven
alles geven
gezeten
op de puinhoop
die je achterliet
zie ik je
in de verte
wegdrijven
op de golven
van je onrustig
verlangen
naar de mythische overkant
waar het gras groener lijkt
waar je misschien jezelf kan zijn
tot je er aanspoelt
je bent me ontstolen
door de illusie
van de vrijheid
jezelf te zoeken
ik wou je alles geven
goud, wierook en mirre
en liefde
ik gun je de vrijheid
verkeerd te kiezen
als ik niets meer heb
geef ik je
mijn laatste snik
ik sterf onthecht
want ik ga dood
aan jou
gezeten
op de puinhoop
die je achterliet
zie ik je
in de verte
wegdrijven
op de golven
van je onrustig
verlangen
naar de mythische overkant
waar het gras groener lijkt
waar je misschien jezelf kan zijn
tot je er aanspoelt
je bent me ontstolen
door de illusie
van de vrijheid
jezelf te zoeken
ik wou je alles geven
goud, wierook en mirre
en liefde
ik gun je de vrijheid
verkeerd te kiezen
als ik niets meer heb
geef ik je
mijn laatste snik
ik sterf onthecht
want ik ga dood
aan jou
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: marcel bulckaert | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 27 juni 2014 | ||
| Thema's: | ||