Fluitketel
Nou als je het mij vraagt
waren fluitketels bij mij
geen lang leven
beschoren
droomster
als dat ik ben
liet ik ze staan fluiten tot het water op was
en dat er in plaats van een blauwe
of een zilverkleurige
een verschrompeld zwart ding op het gas stond
dus toe aan de waterkoker
ik heb nog steeds mijn eerste
een Princess
gekregen
van mijn zus en zwager
maar dat was wel wennen
want ik maar wachten tot die fluitend
aan de kook ging
nu weet die inmiddels
dat hij of zij
geen fluitketel
is of was
en voor mij het geluk
als het water kookt
slaat die vanzelf af
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Maandag, juni 30, 2014 10:43 |
| Wij noemden het geen fluitketel, dat was te deftig, we noemden het ene moor, ja ja Vlaamse invloeden. Leuk gedicht Cobie en veel succes en lieve groet. Anneke |
|
| liesjequilt: | Maandag, juni 30, 2014 09:28 |
| heel herkenbaar, er zat bij mij ook altijd wel een deuk in. gr. Liesbeth |
|
| teun hoek: | Maandag, juni 30, 2014 09:18 |
| techniek wint zonder te fluiten. h gr. teun | |
| wervelende regenboog: | Maandag, juni 30, 2014 09:02 |
| ja zo verging het ook menige ketel hier.... een leuke uit de praktijk... |
|
| spring-in-het-veld: | Maandag, juni 30, 2014 08:19 |
| hihi | |
| Dasje (lucky): | Maandag, juni 30, 2014 07:24 |
| O heerlijke nostalgie... Fuuuuuuuuuut! Tegenwoordig enkel brobbelende waterkokers. Mooi Cobie! Liefs, Dasje ;o] |
|
Over dit gedicht
| Auteur: windwhisper |  
|
|
| Gecontroleerd door: windwhisper | ||
| Gepubliceerd op: 30 juni 2014 | ||
| Thema's: | ||