Elf jaar geleden, ik weet het nog goed. De dag dat het besef
indaalde dat de fluitketel in vergetelheid raakte.
De dag begon als alle andere met koffie in de ochtend. Op de
agenda stond een afspraak bij het consultatiebureau. We waren
mooi op tijd. Er werd zoals gewoonlijk gemeten en gewogen, alles volgens plan, niks aan de hand.
Toen volgde de ogentest. Omdat onze peuter nog niet lezen
kon, werden plaatjes gebruikt. Met een oog afgedekt werden keurig
de plaatjes opgenoemd die de dame aanwees. Een hondje, een auto,
een bloem. Toen wees zij een fluitketel aan...
Hier moest even over nagedacht worden, maar toen kwam
het verlossende antwoord. Heel stellig klonk het: keetsleutel!
De dame keek ons verbaasd aan. Ik realiseerde me met
schaamrood op de wangen dat ik nooit een fluitketel gebruikte.
Ook tijdens de test met het andere oog werd volgehouden
dat zij een keetsleutel aanwees, niks mis met de ogen dus,
alleen met de papa en mama.
En zo kwam het dat er weer een stukje cultuur verloren ging...
| Dasje (lucky): | Dinsdag, juli 01, 2014 18:49 |
| leuk beschreven! Graag gelezen! |
|
| windwhisper: | Dinsdag, juli 01, 2014 09:30 |
| haha nou je hebt mijns inziens gewonnen liefs Cobie |
|
| spring-in-het-veld: | Dinsdag, juli 01, 2014 07:10 |
| ahh..het kindje van mijn buuf had een achterstand, vond het consultatiebureau, hij wist niet dat een huis er zo uitzag als op dat plaatje, ze lazen heb boekjes voor met hutjes uit afrika :) hahaha, leuk verslagje :) | |
| mima: | Dinsdag, juli 01, 2014 00:40 |
| hoe lief! erg leuk om te lezen. | |
| wervelende regenboog: | Dinsdag, juli 01, 2014 00:01 |
| haha kinderen kunnen je zo lekker in de kijker zetten :-) leuk deze! groetjes van wr |
|
| Auteur: Artifex |  
|
|
| Gecontroleerd door: Artifex | ||
| Gepubliceerd op: 30 juni 2014 | ||
| Thema's: | ||