Zo als altijd, gelijk..
Zo kwetsend als jij
Woorden smijt doordrongen
Van verdriet en zegt dat ik
Een ander ben
Veranderd en jij niet
Zegt zinnen hard in
Opwelling die pijn doen
Steken diep, verteld me
Steeds wat jij verwacht
Maar ziet mijn tranen niet
Jij heb gelijk zoals altijd
en ik moet Stil zijn
in mijn Schuld
alles wat ik denk en zeg
Is al teveel voor jou geduld
Je zegt dat je wil weten
wat er in Mijn kop gebeurt
Maar wanneer ik je dit
Zeggen wil
Vind jij dat ik maar zeur
Afkeurend kijk jij op
Me neer En zegt me
wat jij vind Zo Is het dan
en anders niet
Geen spoor van inleving ...
Maar probeer eens
van mijn Kant te kijken
naar wat mijn Ogen zien
Vind jij dan echt dat ik
Altijd dit ongelijk verdien?
Reacties op dit gedicht
| anne(22): | Vrijdag, juli 04, 2014 13:03 |
| Alsof je mijn gevoelens beschrijft. Zit in precies dezelfde situatie, elk woord klopt. Hoe moeilijk is het als je altijd de onderliggende partij bent... Liefs anne |
|
| september: | Dinsdag, juli 01, 2014 14:35 |
| Zo goed verwoord dit gebrek aan inlevingsvermogen en behoud behoefte van eigen gelijk. Knap geschreven. | |
Over dit gedicht
| Auteur: onkruyd | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 01 juli 2014 | ||
| Thema's: | ||