Stiltes worden niet gehoord
stiltes worden niet gehoord
soms kan ik
de wereld niet meer raken
die anderen met
eigen beelden maken
hun werkelijkheid
vol met emoties
die als los zand langzaam
door mijn vingers glijdt
geen enkele affiniteit
om toe te treden tot het spel
dat in hun ogen leven heet
maar het verleden snel vergeet
de diepgang is verdwenen
stiltes worden niet gehoord
zij genieten de momenten
hun ego’s kennen geen akkoord
wil melker
04/07/2014
Reacties op dit gedicht
| september: | Zaterdag, juli 05, 2014 00:10 |
| Prachtig gedicht. Juist de stilte biedt diepgang en verfijning en mag volledig gehoord (en gevoeld) worden. | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, juli 04, 2014 13:25 |
| Juist in de stilte vind ik de diepgang van het leven, nergens anders is die affiniteit te horen en krijgen emotie's hun rustplaats. Heel mooi gedicht en graag gelezen. Hartelijke groet en fijn weekend, Anneke |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, juli 04, 2014 11:29 |
| klasse! | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 04 juli 2014 | ||
| Thema's: | ||