Soms is het leven alleen maar verliezen
een klein wit shirt, besmeurd met bloed

is het luisteren naar holle klanken
terwijl je staal onder je voelt en beton om je heen is

soms is het alleen maar vechten
alleen verharden

toelaten tot niet verder dan een glimlach
die maar reikt tot de helft van je gezicht

krachteloze handen
die zand, water, vlinders willen vastpakken

soms is het leven licht
dat genadeloos fel op je huid schijnt
en je hult in een natte laag van schaamte

of is het licht dat toch je kant op glipt
als je denkt dat alles donker en gesloten is

in harten blijft altijd een kier verborgen.