ascese
ascese
een leven in holen en spelonken werd mij
ooit geschonken en de ascese begon zo
te boeien dat al het andere ging vermoei-
en - maar stilte en eenzaamheid als een
geschenk om me bewust te worden van
ik denk over onbedachte zaken waar maar
weinig mensen zich mee vermaken en dan
die dingen niet te kunnen delen niet met
weinigen niet met velen over vruchtbaar-
heid in woorden en de zin van het bestaan
zoals dat verloren is gegaan door lallen
en brallen in het moment van de ogen die
zien en nimmer zagen dat het slechts een
waarnemen is van de absolute dood
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Woensdag, juli 09, 2014 20:13 |
| in stilte beminnen is er in meer of mindere mate toch immer weer om verbonden te worden gezocht. groetje, opdat het je goed moge doen, hans |
|
| september: | Woensdag, juli 09, 2014 15:19 |
| Ascese en een gift van eenzaamheid. Die zo anders kan doen zien. Met instemming gelezen. Prachtig verwoord. | |
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 09 juli 2014 | ||
| Thema's: | ||