schalen vol woorden
schalen vol woorden
schalen vol woorden verspreidden een
aangename geur die hem naar stilte deed
verlangen om het kabaal in zijn hoofd te
vervangen - maar de roep van de sjofar
werd toch te indringend en zo schoof hij
zwijgend aan de dis waar treurende dich-
ters en poëten hun ganzenveren prikten
in opgewarmde klanken - o eiwitten en
mineralen die hem voorbij de einders deed
dwalen waarvan geen mens nog had gehoord
en hem de ogen hadden doorboord -
hij zag in de leegte van hun pupillen
een schreeuw dat zij wel anders zouden
willen - maar het was de mode niet
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Donderdag, juli 10, 2014 16:33 |
| een gewaardeerd gedicht liefs Cobie |
|
| marchiano di noche: | Donderdag, juli 10, 2014 14:14 |
| mooi hoe oude woorden extra kracht bijzetten, vergeten woorden of in oude stijl zich moeiteloos vinden kunne. fijn gelezen te hebben..(nu even in de schaduw) fijne dag | |
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 10 juli 2014 | ||
| Thema's: | ||