tooskedeb: | Zaterdag, juli 12, 2014 11:11 |
Zo teder en voelbaar...met de pijn van prikkeldraad.... Anneke,jouw woorden raken. Dikke knuf uit grijs Rooi. |
|
marchiano di noche: | Vrijdag, juli 11, 2014 20:13 |
klein voelen en breekbaar durven zijn, is wat ik er uit proef. mooi verwoord en zo ervaren. bedankt | |
teun hoek: | Vrijdag, juli 11, 2014 16:57 |
Mooi Anneke , afbakening van onmacht het behoud in het nu. h. gr. teun fijn weekend. |
|
wervelende regenboog: | Vrijdag, juli 11, 2014 16:43 |
heel mooi en rakend gedicht Anneke troostknuffel voor jou wr |
|
september: | Vrijdag, juli 11, 2014 16:05 |
Daar stond je dan Anneke, kan het bijna voor me zien. Het is een prachtig gedicht en ontroerend geschreven. Ik hoop dat je(woorden) lied van weemoed gehoord is..liefs | |
Paula Hagenaars: | Vrijdag, juli 11, 2014 12:24 |
Mooi ontroerend geschreven Anneke deze boodschap! Liefs Paula | |
Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, juli 11, 2014 11:42 |
een oracht van een schrijven anneke | |
windwhisper: | Vrijdag, juli 11, 2014 11:26 |
ik zie je staan..... prachtige nacht met duidelijke boodschap liefs Cobie |
|
Auteur: Anneke Bakker | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 11 juli 2014 | ||
Thema's: |