mistig
toen ze eindelijk thuiskwam
was zijn kop vol alcohol
en de fles leeg
omdat zij
niet vatbaar bleek
voor zijn rede
gaf hij haar
een klap op de kop
met de fles
die hij voorzichtig
terug op tafel plaatste
dit is nu het enige
wat van mijn leven
overeind blijft
dacht hij
toen hij
met onvaste hand
zijn wapen
op haar richtte
besefte hij plots
als ik ze doodschiet
zal ik ze missen
dat kan ik niet verdragen
dacht hij
en schoot zichzelf voor de kop
om zeker te zijn
dat hij haar
niet
zou missen
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, juli 16, 2014 20:21 |
| Dank Marcel na herlezen kon ik dit ook eruit opmaken. | |
| marcel bulckaert: | Woensdag, juli 16, 2014 17:11 |
| Dank je nogmaals voor de commentaar. Er zit ook een spel met woordbetekenissen in. | |
| september: | Woensdag, juli 16, 2014 16:54 |
| Een heftig scenario uit drank en ellende geboren als ik het goed lees. Interessant ook vanuit de psyche van een mens (mogelijkerwijs) verwoord. | |
Over dit gedicht
| Auteur: marcel bulckaert | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 juli 2014 | ||
| Thema's: | ||