Haar boom
Haar boom
haar leven leek voorbij
de ganse morgen weende ze
een drama zou zich voltrekken
dit was het einde voor haar
net, haar boom zou worden geveld
de boom die haar het meeste gaf
elke morgen bij het joggen
week ze af van het pad
Daar stond hij stoer te zijn
mooi rechtop en hoog gegroeid
jaren had ze hem reeds lief
hij was familie geworden
ze voelde haar knuffel gewild
de ruwe schors deed haar iets
na jaren kende ze elke rimpel in zijn bast
haar vingers volgden ze direkt
ze sprak lieve woorden tegen hem
vroeg hem soms om raad
en nu zou men hem omhakken
het was het einde van een tijdperk
ela
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Woensdag, juli 16, 2014 11:47 |
| dat voelt als een amputatie, die op stapel staat, pijnlijk en vooral tijd voelbaar, want het gemis, de fantoompijn zal blijven lieve groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: ela | ||
| Gepubliceerd op: 16 juli 2014 | ||
| Thema's: | ||