de speelruimte is klein
een bewust denken aan de dood
heb ik overduidelijk nooit
draaien, blijven; daar liggen
mijn vonken van 't leven
de zwaluw zingt op de voorgrond
dit schrijven, 't gaat vanzelf
begrijpelijk en in elke ouderdom
aangevuld met dromen
littekens groeien mee
in 't huis dat mij bewoont
is de speelruimte tussen lachen, pijn
klein wanneer het nacht wordt
sunset 17-07-2014
http://sun-set.webklik.nl
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 17 juli 2014 | ||
| Thema's: | ||