Handen Af!
"zo slecht ben ik toch niet,
heb zelden té hard geslaan,
en 't is niemand die het ziet,
want je gezicht raak ik niet aan,
nooit ben j'int ziekenhuis belandt,
er zijn wel andere mannen, echt,
wiens zotte vrouw daar is gestrand,
je ziet, ik ben nog niet zo slecht,
en wat kan je me nog maken,
daarvoor is't al veel te laat,
als je weggaat ga'k je kraken,
want ik hang me aan een draad,
m'n testament zal ik vertellen,
dat jij de schuld van alles bent,
de kind'ren gaan zich tegen je stellen,
zo ook ieder manschap die je kent..."
Geweld en manipulatie hoef je niet over jou te laten gaan,
je leeft maar één keer, dus laat zo'n vent maar staan...
H. Mariette
heb zelden té hard geslaan,
en 't is niemand die het ziet,
want je gezicht raak ik niet aan,
nooit ben j'int ziekenhuis belandt,
er zijn wel andere mannen, echt,
wiens zotte vrouw daar is gestrand,
je ziet, ik ben nog niet zo slecht,
en wat kan je me nog maken,
daarvoor is't al veel te laat,
als je weggaat ga'k je kraken,
want ik hang me aan een draad,
m'n testament zal ik vertellen,
dat jij de schuld van alles bent,
de kind'ren gaan zich tegen je stellen,
zo ook ieder manschap die je kent..."
Geweld en manipulatie hoef je niet over jou te laten gaan,
je leeft maar één keer, dus laat zo'n vent maar staan...
H. Mariette
Reacties op dit gedicht
| louca: | Donderdag, juli 31, 2014 21:11 |
| wauw, heftig. heel mooi geschreven. mooi. dat laten staan is heel stoer. succes | |
| marchiano di noche: | Vrijdag, juli 25, 2014 02:14 |
| en weet je het ligt nooit aan jou(of zo in dit schrijven) het sluipt en ssluimert er zachtjes in, haast ongemerkt, van grenzen verleggen, twee, een, tot je wegschemert en geen cijfer je bent geworden... ( heftig je woorden, brengen en dragen, nu een minder last. een afdruk blijft achter na je woorden, en je schouder als ik erover meekeek/ meelas. liefs M. | |
| marchiano di noche: | Vrijdag, juli 25, 2014 02:11 |
| bij diegene die met woorden of de vlakke hand slaat. zichtbaar ontzichtbaar en blijven hopen op ooit dat begin wat je binden deed, nu steeds vaker niet echt meer 2 (als een stel) maar eenzaam tot één verworden.. Staande houden, voor wat schreeuwen wil. ontduiken van wat aankomt maar wegrennen wil.. de stilte en het eigen gevecht. | |
| marchiano di noche: | Vrijdag, juli 25, 2014 02:07 |
| soms is loslaten moeilijk, ookal weet je rgens diep van binnen dat het zo niet verder kan!Morgen is een nieuwe dag en je soms houden ze vast aan een eerdere beeld, een beeld van ooit eens, dat mooie van toen, toen kon het toch ook? was hij anders, was het beter, liefer. waren we beiden liever voor elkaar. die nieuwe dag van weer een nieuwe dag sluipt zachtjes verder in het volgende.. smoesjes voor zijn gedrag of goedmakerij en pratenrij die de fout eerder bij jezelf zoeken dan deze te plaatsen | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, juli 24, 2014 18:45 |
| een krachtig schrijven | |
| Hans Winter: | Donderdag, juli 24, 2014 18:17 |
| dominante dwang tegen degene van wie je afhankelijkheid eigenlijk geheim moet blijven, nemen wat het als eens zo mooie graag gegeven geschenk had mogen blijken, je neemt daar elkaar helaas mee in de tang. hans |
|
| Dirk Hermans: | Donderdag, juli 24, 2014 14:31 |
| krachtig en heftig neergezet | |
| Fairouz: | Donderdag, juli 24, 2014 12:25 |
| ik sluit me bij de voorgaande reacties aan en hoop dat het fictief geschreven is. zo niet dan wens ik je alle sterkte bij het verwerken daarvan, Fairouz |
|
| september: | Donderdag, juli 24, 2014 12:15 |
| Het komt nog veel voor. Vaak binnenskamers in het verborgene tot iemand ermee naar buiten komt. Goed geschreven. Ik hoop wel fictief. | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, juli 24, 2014 11:37 |
| Ja heftig, Teun zegt het al en ik hoop dat het fictief is. Zonnige groet Anneke |
|
| teun hoek: | Donderdag, juli 24, 2014 09:54 |
| heftig , vooral als het eigen beleving is. h. gr. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: H. Mariette | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 24 juli 2014 | ||
| Thema's: | ||