decibellen
decibellen
hij kon zich niet verweren tegen het
druppen van de tijd al moest het tij
nog keren die hier en haar verblijdt
met korte zinnen die hem vanbinnen
tot stilte maanden na jaren en jaren
van schuchtere portretten en snerpen-
de gitaren echoënd te verklaren dat
iedere generatie haar grens verlegt
wat men ook zegt van al dat vallen
sneller en sneller drupt totdat het
weer hervormd is tot nog luidere deci-
bellen voor de stokdove verhalenver-
teller - kom dromend kind - verwelkom
met uw ogen de raven in de wind
Reacties op dit gedicht
| marchiano di noche: | Vrijdag, juli 25, 2014 19:28 |
| ja ook even paar keer herlezen. voelt alsof je aan het 'jammen' bent, (denk open podium) acoustic en unplugged de woorden zoekende, het gebeuren van al dat zich in dat moment afspeelt. zoals dit ook gebeuren kan als muziekanten, kunstenaars en schrijvers elkaar treffen doen. moest er wel even voor zitten, niet speciaal,ofzo.. maar zit gewoon lekkerder,haha.. wat (voor mij)als stroef eerst las, was enkel omdat ik de muziek nog niet hoorde.. omdat ik woorden las,maar eigelijk luisteren moest. | |
| H. Mariette: | Vrijdag, juli 25, 2014 15:25 |
| Die heb ik enkele keren moeten lezen Pieter en daar hou ik wel van! Ja, mooi gebracht! :) | |
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 25 juli 2014 | ||
| Thema's: | ||