de boodschapper
de boodschapper
al in diep verzonken vroegte klonk zijn bood-
schap tussen de beschuiten en nevelige landouwen
tot vreugde en vermaak van het tierelierend
gevogelte dat zijn woorden op hun vlerken
meenam op weer de vleugels van onschuldige
turbulenties die het grauw de ruggen rechten
liet en letterknechten de perkamenten met het
zo beminde waterschrift zijn onbevangen cellen
lichtelijk deden trillen tot onmogelijke dro-
merijen van transparante wolken aan het ver-
blindend blauw waar de sacrale lichtkransen
harde mokerslagen ontlokten van de woedende
smid aan de overkant die het vuur negeerde en
op het aambeeld een nieuwe symfonie creëerde
Reacties op dit gedicht
| H. Mariette: | Zondag, juli 27, 2014 18:24 |
| mooi speciaal gebracht! :) | |
| september: | Zaterdag, juli 26, 2014 16:55 |
| Zeer mooi ook ineenvloeiend geschreven. Klasse. | |
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 26 juli 2014 | ||
| Thema's: | ||