hoe verder gaan
Hoe verder gaan ?
Een diepe impact wat achter blijft
Hoe moet de mens nu verder leven
Zoveel leed je dierbaren verloren
Hen trachten wat troost te geven
veel woorden zijn er gesproken
het ‘ nooit meer ‘ doet zoveel pijn
de zin hiervan nooit te bevatten
nooit meer zal alles hetzelfde zijn
gaat menselijk verstand te boven
zinloos wat velen is aangedaan
hoe moeten achterblijvers verder
die zoveel verdriet is aangedaan
menig gebed werd uitgesproken
een diepe impact wat achter blijft
de vraag is hoe moeten zij verder
geen enkele pen ooit beschrijft
Karin
Reacties op dit gedicht
| H. Mariette: | Maandag, juli 28, 2014 07:36 |
| Ja Karin, vele vragen in't leven blijven onbeantwoord hé, zal nooit slijten... Mooi verwoord, groet :) | |
| september: | Zaterdag, juli 26, 2014 20:09 |
| Hopelijk komen de antwoorden eerder dan later. Hoe het leven van hen eruit zal gaan zien kan niet bedacht worden. Rouwen is hard en pijnlijk. Een alleen proces met hopelijk steun en kracht gegeven wordt. Jij hebt ook een hart van goud Karin. Getuige wat je hier schrijft. Liefs | |
| karinvangelder: | Zaterdag, juli 26, 2014 19:00 |
| men blijft zich vele dingen afvragen omtrent deze ramp en niemand kan zeggen wanneer er licht komt. 't is inderdaad een nachtmerrie . x Karin | |
| Miss Marilyn : | Zaterdag, juli 26, 2014 18:49 |
| Ja... net als jij het jezelf afvraagt en de schrijvers (hier voor mij)... 'hoe nu verder'..?! Het verdriet van de nabestaanden lijkt mij ondragelijk.. Malaysia Airlines zoekt trouwens nog steeds naar 'nabestaanden' die nog niet zijn gevonden.. er kunnen natuurlijk ook mensen tussen hebben gezeten zonder familie? Geen idee.. wel verschrikkelijk.. ook dieren die 'het leven lieten' maar naar huis worden gebracht.. Het blijft 1 grote nachtmerrie.. Liefs Marilyn |
|
| karinvangelder: | Zaterdag, juli 26, 2014 18:03 |
| ik weet het Michris het is ook zo ingrijpend woorden schieten tekort x Karin |
|
| michris: | Zaterdag, juli 26, 2014 17:06 |
| Ik denk dat niemand nog weet hoe het verder moet. De nachtmerrie is nog lang niet voorbij. Als wij het amper beseffen, hoe moet het dan zijn voor de nabestaanden.Ik zie vanmiddag weer de beelden. Wat een tragedie Karin. | |
| karinvangelder: | Zaterdag, juli 26, 2014 16:51 |
| ook jij dank lieve Anneke ik hoop het van harte met je mee liefs van mij x Karin |
|
| Anneke Bakker: | Zaterdag, juli 26, 2014 16:48 |
| Lieve Karin, voor dit groete verdriet komen wij allen woorden tekort, we kunnen alleen maar hopen dat de nabestaanden kracht naar kruis krijgen dus heel veel kracht. Konden wij maar mee helpen dragen, maar onze armen zijn niet lang genoeg om heb te helpen, enkel in gedachten zullen we bij hen zijn. Mooi en respectvol gedicht Karin. Lieve groet en mooi weekend. Anneke |
|
| karinvangelder: | Zaterdag, juli 26, 2014 16:33 |
| dankje Fairouz en ook September jullie reacties worden gewaardeerd ! zonnig weekend x Karin |
|
| september: | Zaterdag, juli 26, 2014 15:49 |
| Het grote verdriet van hen kunnen wij niet bevatten, alleen ons medeleven tonen of voelen Karin. Het blijft een afschuwelijke gedachte dat in een seconde levens totaal veranderd zijn en dat mag je met je meenemen dat is mededogen (ik doe dat ook)...Liefs x | |
| Fairouz: | Zaterdag, juli 26, 2014 15:34 |
| ik denk dat de nabestaanden een zware tijd gaan meemaken. wat de algehele toestand betreft lieve Karin...geloof maar niet dat er iets verandert voor dit vreselijke gebeurde stierven mensen en met name kinderen overal in oorlogsgebieden. nu is het dan iets wat de Nederlanders direct aangaat. laten we hopen dat men het onderzoek zo goed als mogelijk kan afronden en daar geen gekke dingen gebeuren...het is afschuwelijk maar realiteit....lieve groet fairouz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: karinvangelder |  
|
|
| Gecontroleerd door: karinvangelder | ||
| Gepubliceerd op: 26 juli 2014 | ||
| Thema's: | ||