Het roestige weerbarstig zijn
het roestige weerbarstig zijn
er zit traagheid in de tijd
het roestige weerbarstig zijn
kraakt en piept een
al reeds lang vervlogen lied
niets gaat meer gesmeerd
norm en waarden worden
vluchtig aangeleerd
in honger naar succes
stress en haast
jagen op seconden in
het krakkemikkige contact
op oog en hand wordt niet gewacht
pas als het opwinden is afgelopen
omdat de veren zijn gebroken
herkent de dag zijn vierentwintig uur
slaat de klok het levenslied weer puur
wil melker
27/07/2014
Reacties op dit gedicht
| H. Mariette: | Maandag, juli 28, 2014 08:18 |
| Heel juist en mooi gebracht Wil :) | |
| september: | Zondag, juli 27, 2014 14:32 |
| Mooi gedicht Wil, het doet me nadenken en dus neem ik het mee de dag in en naar buiten..fijne zonnige dag gewenst | |
| teun hoek: | Zondag, juli 27, 2014 14:16 |
| waar de weerbarstigheid breekt is het vroegere weer mogelijk. h.gr. teun |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, juli 27, 2014 10:58 |
| Met het verstrijken van de tijd raakt men ook minder opgewonden Wil, hoewel het leven is nog steeds opwindend te noemen. Mooie dag met veel zon wens ik je. Anneke |
|
| M-Rose: | Zondag, juli 27, 2014 09:33 |
| alles = een manier om waar te nemen alles blijft te vinden dat is nu éénx het hart |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 27 juli 2014 | ||
| Thema's: | ||