ik kan altijd nog scheepjes vouwen
niet altijd valt
de tover van woorden
uit 't hart op 't blad
soms is er niets meer
om naaktheid te bedekken
dan enkel zwart of wit
maar ik kan altijd nog
scheepjes vouwen
hen door de lucht laten zeilen
beladen met wijnranken
en rozenstruiken
bij opwaartse wind
zweven zij tot in tuinen
van doofstomme hoveniers
landen tussen bloeiende perken
gaan van bloem naar bloem
sunset 29-07-2014
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, juli 31, 2014 23:23 |
Dank je september. Warme groetende genegenheid en geniet van een rustige donderdagavond, sunset (ingo) |
|
| september: | Woensdag, juli 30, 2014 13:11 |
| Zo mooi Sunset. Fijn om dit gedicht te lezen. Liefs | |
| sunset: | Woensdag, juli 30, 2014 12:35 |
| H. Mariette, dank je wel hoor voor je fijne reactie en een heel prettige woensdagnamiddag. Lieve groetende genegenheid, sunset (ingo) |
|
| H. Mariette: | Woensdag, juli 30, 2014 06:59 |
| PRACHTIG, doet verdwalen :) | |
| sunset: | Dinsdag, juli 29, 2014 23:19 |
Dank je juffie voor deze reactie en nog een rustige dinsdagavond. Genegen groet, sunset (ingo) |
|
| juffie: | Dinsdag, juli 29, 2014 20:49 |
| woorden....bootjes....t maakt niet uit, ze geven stof tot nadenken | |
