woordloze verzen
woordloze verzen
voor het eerst ziet hij het licht geboren
worden en hij schreeuwt dat de sterren er
van trillen - zijn ogen zien wat geen mens
ooit zag en nooit iemand zien zal in zijn
nog onbegonnen leven dat de dichter doet
beven en woordloze verzen uit zijn ogen
laat druppen op de late zomerstenen waar
de mussen vechten om de laatste kruimels
brood die hij gedachtenloos naar buiten
strooit en de hitte geen vat meer op hem
heeft - staat hij in opperste verwondering
zijn nageslacht te beameren in zijn stilge-
vallen hoofd waar de tijden samensmelten in
een versie die hij nooit eerder had geloofd
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, augustus 01, 2014 02:03 |
| Bijzonder mooi geschreven, ik lees deze nog een keer. | |
| H. Mariette: | Donderdag, juli 31, 2014 18:33 |
| 2x gelezen, dan is het zeker de moeite, mooi! :) | |
| marchiano di noche: | Donderdag, juli 31, 2014 12:59 |
| als eerste..! Geweldige titel, deed me blik centreren en vastpakken. mooie zin: "en nooit iemand zien zal in zijn " hier gekozen juist niet voor het meest voor de hand liggende! in de laatste zin; verwoord je echt alles! Alles zit hier namelijk in. Van niet verwachten, een bewondering die uit dankbaarheid lijkt te zijn ontstaan, iets van rust dat genieten kan geven aan een mens. (en kan nog wel eventjes doorgaan maar voel de essentie die erin zit.. mooi geschreven. groetjes M. |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, juli 31, 2014 11:13 |
| goed!! heel goed! |
|
| bees17: | Donderdag, juli 31, 2014 10:18 |
| prachtig ,gewoon geen woorden voor . |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 31 juli 2014 | ||
| Thema's: | ||