witte dageraad
witte dageraad
de mist brak haar stem in duizend
fluisteringen over liefde en recht
die haar kinderen de weg beschenen
in de donkere woestenij tussen hot
en her - ze kon de witte dageraad
niet dragen en verkocht hem iedere
morgen weer aan uitgebluste zwervers
die hem gulzig indronken alsof hun
levens er dan beter op zouden worden
in de turbulente olieoorlog van de
droogstaande bedoeïnen - het avond-
uur kwam met rasse schrede - de
kinderen speelden thuis met resten
groen terwijl de moeder huiverde
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, augustus 01, 2014 17:37 |
| ja goed schrijven |
|
| teun hoek: | Vrijdag, augustus 01, 2014 10:03 |
| het noodlot van moeders rond oorlogen en frustraties. h. gr. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 augustus 2014 | ||
| Thema's: | ||