voor jou Marcel
Aan een stoel gebonden,
wielen zonder wijzer,
denkend deugd en zonden,
haren worden grijzer...
Eenzaamheid maakt eenheid
in manier van denken,
kwaliteit noch vrolijkheid,
lijken hem te wenken...
Doch mocht z'n hart opvangen,
z'n woorden die hij geeft,
doet anderen warmte ontvangen,
zo blij dat Marcel leeft!
wielen zonder wijzer,
denkend deugd en zonden,
haren worden grijzer...
Eenzaamheid maakt eenheid
in manier van denken,
kwaliteit noch vrolijkheid,
lijken hem te wenken...
Doch mocht z'n hart opvangen,
z'n woorden die hij geeft,
doet anderen warmte ontvangen,
zo blij dat Marcel leeft!
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, augustus 05, 2014 18:47 |
| een zonder meer moeilijker moeten leven kan verlammen, maar geloofd evenzo goed verhevigen, wie hem daartoe nodigt, brengt hem binnen het verbond. graag een toegevoegd klein groetje voor je beider woord, hans |
|
| september: | Maandag, augustus 04, 2014 23:23 |
| Mooi geschreven voor Marcel :) Graag gelezen | |
| witteroos: | Maandag, augustus 04, 2014 23:22 |
| Doet me denken aan een Marcel die ik heb gekend en waarvoor ik werkzaam was. Een jongeman met de ziekte van Duchenne. Hoog begaafd en je deed hem geen groter plezier dan vragen te stellen over allerlei onderwerpen. Warme groet |
|
| witteroos: | Maandag, augustus 04, 2014 23:15 |
| Mooi geschreven. Warme groet | |
Over dit gedicht
| Auteur: H. Mariette | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 04 augustus 2014 | ||
| Thema's: | ||