hij dwaalde tussen de hiërogliefen
om de juiste letters te kiezen voor brieven
die hij nooit verzenden zou
hij ging op zoek naar de mooiste gewaden
met veel goud- en zilverdraden
maar die hij nooit kopen zou
hij nam treinen, bussen en volgde autowegen
maar troost heeft hij er nooit gekregen
omdat hij te vlug reizen wou
hij plukte zaden, bladen voor thee
bracht beelden maar ook de weemoed mee
waarvoor hij net vluchten wou
hij leerde talen, vertelde verhalen
maar elk woord bleef de leegte herhalen
die hij zo nodig vullen wou
hij dwaalde en zocht haast vijftig jaar
werd terug jongeling en toen hervond hij haar
hij hernam haar en zij hernam hem
zoals het lot het hebben wou
toen zocht hij een steen harder dan graniet
zodat regen of een ander verdriet
naar naam nooit meer wissen zou