zelfportret
zelfportret
honderden portretten had hij reeds op doek
gezet en al die mensen in de ziel gekeken
de kleuren en het licht in overvloedig wit
neergestreken en zijn naam geplant
dagelijks schreef hij vijf sonnetten om de
geheimen die in dat wit verborgen lagen
van zich af te schrijven in goed ver-
pakte woorden opdat geen mens zou
weten wat de oorzaak van zijn passie
was - hij is inmiddels oud geworden
en moe van dat levenloze wit en
nog eenmaal werd zijn palet ter hand
genomen om een zelfportret neer te
zetten met o zo weinig wit
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, augustus 06, 2014 15:31 |
| mooi mooi graag gelezen |
|
| henk jans: | Woensdag, augustus 06, 2014 11:06 |
| niet moe worden hoor Pieter! Levenloos wit kan gaan leven door woorden of kwaststreken! mooi geschreven weer dit. Ik heb zelf voor de tweede maal mijn lied ingestuurd, na wat aanpassingen....dit, voor het geval dat je denkt:"hé, dat komt me bekend voor." |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 06 augustus 2014 | ||
| Thema's: | ||