ramptoeristen
dat niemand
mijn overlijden
zou vernemen
vind ik niet erg
ik zal het niet meer weten
bij leven
lieten ze mij
in eenzaamheid en stilte
verrekken
toen ik maandenlang
op een hospitaalbed
gekluisterd
lag dood te gaan
zou het iemand spijten
dat hij te laat
(heel even)
omdat het zo hoort
aandacht heeft
voor wie ik was
alleen de ramptoeristen
zullen obligaat
oprecht medeleven uitdrukken
in het crematorium
een laatste groet brengen
aan de betreurde aflijvige
de afgeschreven vriend
het afscheid
is slechts voorwendsel
voor een sociaal gebeuren
zonder bloemen
noch kransen
mijn overlijden
zou vernemen
vind ik niet erg
ik zal het niet meer weten
bij leven
lieten ze mij
in eenzaamheid en stilte
verrekken
toen ik maandenlang
op een hospitaalbed
gekluisterd
lag dood te gaan
zou het iemand spijten
dat hij te laat
(heel even)
omdat het zo hoort
aandacht heeft
voor wie ik was
alleen de ramptoeristen
zullen obligaat
oprecht medeleven uitdrukken
in het crematorium
een laatste groet brengen
aan de betreurde aflijvige
de afgeschreven vriend
het afscheid
is slechts voorwendsel
voor een sociaal gebeuren
zonder bloemen
noch kransen
Reacties op dit gedicht
| H. Mariette: | Dinsdag, augustus 19, 2014 23:22 |
| ben gelukkig van den boerenbuiten Marcel, wist dat er verschil was, maar als je't zelf niet echt kan aanvoelen blijft het bij een gedacht hé. Lieve warme groet... :) | |
| marcel bulckaert: | Dinsdag, augustus 12, 2014 21:56 |
| H.M, in de grootstd is het schering en inslag dat je in nood je vrienden leert kennen, zeker als je ziek of gehandcapt bent. Je kan er doodgaan zonder dat iemand het merkt. Warme menselijkheid gedijt niet in stedelijk milieu. | |
| H. Mariette: | Dinsdag, augustus 12, 2014 21:26 |
| Wow, dat raakt enorm Marcel, en dat voor m'n eerste gedichtje van de avond... Eventjes geen woorden.. Warme lieve groet :) | |
| gedichtenlady: | Vrijdag, augustus 08, 2014 13:45 |
| Herkenbaar ... Mooi geschreven Groetjes Raissa |
|
| marcel bulckaert: | Vrijdag, augustus 08, 2014 12:29 |
| Dank je, september en Janny. Het gedicht is heftig, maar gaat anders onopgemerkt voorbij, terwijl het een prangende problematiek belicht, dicht bij ons bed. | |
| september: | Vrijdag, augustus 08, 2014 12:13 |
| Het gedicht grijpt me bij de keel en zou willen dat niemand zo eenzaam hoefde zijn. Heftig en goed verwoord Marcel. | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, augustus 08, 2014 11:24 |
| op het einde van je leven heb je alles door! maar of het helpt? |
|
| marcel bulckaert: | Vrijdag, augustus 08, 2014 11:10 |
| Fairouz, je medeleven siert je. Jij komt blijkbaar uit een warm nest, maar in de grootsteden is vereenzaming bij ouderen schering en inslag. In nood verliest men zijn vrienden, is een veelgehoorde (aan)klacht.. | |
| Fairouz: | Vrijdag, augustus 08, 2014 11:03 |
| zo, marcel dat is een heftig gedicht. het raakt me in al zijn eenzaamheid. hartelijke groet, Fairouz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marcel bulckaert | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 08 augustus 2014 | ||
| Thema's: | ||