Er hangen pluimpjes aan haar oren,
ze verlichten haar tred.
Een beeld dat me aan het denken zet:
Wat weegt het meest? Een kilo
pluimen of een kilo stil verdriet?
Eén blije avond of een lijden dat niemand ziet?
En wat als ik niet sprakeloos ben voor de grap,
maar voor alle serieuze dingen?
Wat als die pluimpjes niet zomaar aan haar oren hingen,
maar om te tonen hoe alles vervliegt, vederlicht
de lucht ingeblazen?
Wat als mijn ogen in die pluimpjes de sporen lazen
van een heel leven net niet?
Wat als ik na die ene blik zachtjes het leven liet?