retrouvailles
ze was de vrouw van zijn leven
ze hield ook van hem
tot ze hem verliet
jaren geleden
die hem eeuwen lijken
een toeval
bracht ze weer samen
vergrijsd
hij houdt nog van haar
zoals toen
ze aarzelt
om haar hart te volgen
de sprong te maken
houdt haar gevoelens in toom
bang dat ze nog eens gekneusd wordt
hij wacht geduldig
maar beseft dat de klok tikt
dat hij misschien niet te lang meer kan wachten
anders is de dood
haar voor
hij verwacht niets meer van het leven
maar de hoop blijft
ze hield ook van hem
tot ze hem verliet
jaren geleden
die hem eeuwen lijken
een toeval
bracht ze weer samen
vergrijsd
hij houdt nog van haar
zoals toen
ze aarzelt
om haar hart te volgen
de sprong te maken
houdt haar gevoelens in toom
bang dat ze nog eens gekneusd wordt
hij wacht geduldig
maar beseft dat de klok tikt
dat hij misschien niet te lang meer kan wachten
anders is de dood
haar voor
hij verwacht niets meer van het leven
maar de hoop blijft
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, augustus 12, 2014 18:07 |
| Mooi geschreven | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, augustus 10, 2014 12:11 |
| dan sterf je i.e.g.vredig mooi schrijven dit |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marcel bulckaert | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 10 augustus 2014 | ||
| Thema's: | ||