Dwaalde in herinnering
dwaalde in herinnering
ik dwaalde in herinnering
waar donker dreigend
en schaduw tastbaar was
weer hoorde ik de stap
en vage woorden alsof
er iemand naar beneden ging
het kraken van de trap
verraadde hoe ver hij
van mij verwijderd was
er viel een gat van ongewis
gevuld met beelden
waarvan ik het bestaan niet wist
zij raakten mij met
klamme vingers van de tocht
en kou die uit de vloer optrok
ik opende gordijnen
liet zon naar binnen schijnen
maar de angst bleef bij me
wil melker
10/08/2014
Reacties op dit gedicht
| Henk Dekkers: | Woensdag, april 01, 2015 14:12 |
| Bijzonder mooi geschreven prettige dag verder | |
| september: | Zondag, augustus 10, 2014 16:15 |
| Dit is voelbaar geschreven Wil. En mooi. Soms komen herinneringen beelden bijna tastbaar binnen. Ik wens je een mooie zondag. | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, augustus 10, 2014 12:08 |
| ja word hier angstig van | |
| windwhisper: | Zondag, augustus 10, 2014 09:45 |
| ja ook dit doet het klamme zweet uitbreken Goede morgen Wil het gaat een fijne zondag worden liefs Cobie |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, augustus 10, 2014 08:38 |
| Zo herkenbaar Wil dat ik er hoog kippenvel van krijg. Hartelijke groet en een mooie dag wens ik je. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 10 augustus 2014 | ||
| Thema's: | ||