la vie en rose
als een ontluikende knop
zo broos
zo teer
zo frêle
doch vol leven
tintelend van vreugd
de blaadjes ontvouwen
door doorns
beschut
de roos
bloeiend
als het volle leven
badend in zomerzon
dwarrelend
in de wind
valt in de herfst
elk rozenblaadje
als een glimlach
van Moeder Aarde
neer
op vruchtbare bodem
en keer op keer
seizoen na seizoen
is ze er weer
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Maandag, augustus 11, 2014 19:42 |
| mooi | |
| Anneke Bakker: | Maandag, augustus 11, 2014 10:17 |
| Elke letter lees ik als een rozenblaadje. Heel mooi is dit Cobie ! Lieve groet. Anneke |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, augustus 11, 2014 09:28 |
| hou gelijk een op met lezen heel mooi weer cobie |
|
| teun hoek: | Maandag, augustus 11, 2014 09:14 |
| |Heel mooi . h gr. teun |
|
Over dit gedicht
| Auteur: windwhisper |  
|
|
| Gecontroleerd door: windwhisper | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2014 | ||
| Thema's: | ||