Zoals jij voorheen
Als je mij verlaat
waar stralen dan de sterren als voorheen.
Jouw kracht die mij verlicht
schittert als het hemellicht.
Als je mij verlaat
wie ontsteekt dan het licht zoals jij voorheen.
Continu met mijn ogen dicht
overleeft jouw gezicht.
Als je mij verlaat
dan staat de tijd weer stil zoals voorheen.
We balanceerde in evenwicht
omarmd door het avondlicht.
Terwijl je mij nu verlaat
blijft jouw standvastige blik zoals voorheen.
Jouw strijd van overwicht
staat als titel van het gedicht.
waar stralen dan de sterren als voorheen.
Jouw kracht die mij verlicht
schittert als het hemellicht.
Als je mij verlaat
wie ontsteekt dan het licht zoals jij voorheen.
Continu met mijn ogen dicht
overleeft jouw gezicht.
Als je mij verlaat
dan staat de tijd weer stil zoals voorheen.
We balanceerde in evenwicht
omarmd door het avondlicht.
Terwijl je mij nu verlaat
blijft jouw standvastige blik zoals voorheen.
Jouw strijd van overwicht
staat als titel van het gedicht.
Reacties op dit gedicht
| september: | Maandag, augustus 11, 2014 19:51 |
| Een schrijven wat me raakt..mooi | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, augustus 11, 2014 11:41 |
| ja pijnlijk goed omschreven hoor |
|
| pieter christiaan paardenkooper: | Maandag, augustus 11, 2014 11:17 |
| mensen komen, mensen gaan dat kost pijn vooral als je iemand lief hebt sterkte! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Alexander41 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2014 | ||
| Thema's: | ||