Het ijle wit
het ijle wit
nooit botsen wolken
zij komen en gaan
groeien aan of lossen op
in eigen stroming
trekken zij voorbij
hun vormen lijken vrij
toch spelen zij het spel
van kleur en zwaartekracht
de onderkanten donkeren nacht
terwijl het ijle wit zich
stralend baadt in het laatste licht
voordat de zon ten onder gaat
wil melker
13/08/2014
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Woensdag, augustus 13, 2014 10:53 |
| ja dat wolkenspel boeiend en heel bijzonder, ook veel en vaak te zien op schilderijen, waarbij de schilder met de wolken speelt goede morgen Wil heb hier een luie woensdag, warme groet Cobie |
|
| Anneke Bakker: | Woensdag, augustus 13, 2014 08:51 |
| Prachtige beelden leveren zij dan op mede dank zij de zon, heb ze met veel plezier geschilderd. Zonnige groeten Wil Anneke |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, augustus 13, 2014 05:15 |
| ja deze is weer zo mooi!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 13 augustus 2014 | ||
| Thema's: | ||