Te ver om terug te gaan
te ver weg om te lachen
te onzeker om te hopen
te ongelukkig om te helen
De dagen zuigen mij op
voor te lange tijd
in te donker, met
te veel problemen
Niet weer, toch?
is het onvermijdelijk..,
en de weg alweer te lang
en alles weer opnieuw, kwijt
te raken..
Waar kan ik heen?
waar kan ik heen gaan
want
niet de muren,
die omvallen
maar mijn geest,
die verdrinkt
De schaduw,
is al weg
maar
probeer iedere dag
zijn echo te,
kaatsen
waar kan ik heen..,
als het geluid, van dat
wat ooit was
is weggebt