schuif
Mijn leven was een kerkhof
van gemiste kansen:
een rommelschuif
met sleutels
die hun slot verloren,
een uurwerk met gebroken veer
en dolgedraaide wijzers
een teerling en een half spel kaarten,
een zakje knikkers en een pak condooms,
een lang verlopen treinticket,
een vakbondsboekje,
kortingzegels,
een witte handschoen
en een uitgerookte pijp
foto's van voorbije vreugde,
en Mieke Mouse die grijnslacht
op een blikken medaillon.
Toen je heenging
heb ik niet geweend:
maar wel gerommeld in de schuif
op zoek naar mijn pistool
en een paar kogels.
van gemiste kansen:
een rommelschuif
met sleutels
die hun slot verloren,
een uurwerk met gebroken veer
en dolgedraaide wijzers
een teerling en een half spel kaarten,
een zakje knikkers en een pak condooms,
een lang verlopen treinticket,
een vakbondsboekje,
kortingzegels,
een witte handschoen
en een uitgerookte pijp
foto's van voorbije vreugde,
en Mieke Mouse die grijnslacht
op een blikken medaillon.
Toen je heenging
heb ik niet geweend:
maar wel gerommeld in de schuif
op zoek naar mijn pistool
en een paar kogels.
Reacties op dit gedicht
| marcel bulckaert: | Dinsdag, augustus 19, 2014 19:39 |
| Pieter-Christiaan, dank je voor je commentaar. Het 'heftige' einde is de reden van het rommelen in de la. In deze rauwe wereld eindigen enkel sprookjes op 'hij leefde nog lang en gelukkig'. De afloop is open gelaten: vind hij het wapen en wat doet hj ermee? Vul in naar believen... | |
| pieter christiaan paardenkooper: | Dinsdag, augustus 19, 2014 18:51 |
| De laatste twee zinnen vind ik te heftig, doding van die die heen ging of van jezelf. Dat vind ik over de grens. Maar wel duidelijk hoe heftig verlatenheid binnen komt bij je. | |
| marcel bulckaert: | Dinsdag, augustus 19, 2014 14:37 |
| Juist, September: de inventaris is niet toevallig. THX en groeten. | |
| september: | Dinsdag, augustus 19, 2014 14:25 |
| Zo stond ik stil bij dit intrigerende gedicht om een aantal keren te herlezen. Er zit veel in voor de lezer. Groet | |
| Fairouz: | Dinsdag, augustus 19, 2014 10:16 |
| zo is het marcel...toen je heenging betekende niet dat ze dood was en jij zelfmoord wilde plegen. Dit is typisch zo,n gedicht waar de lezer even bij moet stilstaan alvorens een reactie te geven. En dan nog...men kan het op verschillende manieren lezen even een paar reacties her en der vandaag...hartelijke groet, Fairouz |
|
| marcel bulckaert: | Dinsdag, augustus 19, 2014 10:09 |
| Janny en Windwhisper, bedankt en gegroet. En de vraag blijft open of de kogels voor hem, voor haar of voor beide bestemd waren... | |
| windwhisper: | Dinsdag, augustus 19, 2014 08:15 |
| ja die moment opnames...kennen we ze niet allemaal warme groet Cobie Goede morgen Marcel |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, augustus 19, 2014 04:44 |
| maar gelukkig...niet gevonden | |
Over dit gedicht
| Auteur: marcel bulckaert | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 19 augustus 2014 | ||
| Thema's: | ||