Deze nacht...
Deze nacht…
In wezen ben ik niet banger voor mijn schaduw dan pakweg een schildpad voor het plastieken eilandje in zijn glazen bokaal, toch wilt dit niet zeggen dat ik een held ben.
Nooit of te nimmer zal ik het gevecht met mijn innerlijke demonen kunnen beslechten als overwinnaar, want geef toe, de waanzin die de passie van het moorden in de naam van gerechtheid weelderig doet floreren maakt menig soldaat knettergek.
In wiens naam schoot ik alweer? Was dit alles slechts een droom gezien vanuit een onnatuurlijk perspectief? Drijven er lijken in deze gedachten? Nee hé, dat denk ik niet.
Maar waarom bestaat slapen dan meer en meer uit samenraapsels die in een herinnering zijn geboren, hoe bestrijd men dan de bozigheid van het vroegere leven?
Bedekt met de moedervlag verdrijf ik keer op keer de duisternis naar lager gelegen gebieden,
toch komt de angst in een veelvoud weer boven water. Machteloos geurt deze nacht naar oorlog!
Helpt de klaarte mij een handje door mij overdag onherkenbaar door het leven te laten slepen,
dan zorgt het donker er vanzelfsprekend wel voor dat de slachtoffers uit mijn verleden
zich massaal manifesteren, de ene al doder dan de andere. Onwerkelijke realiteit.
Boosaardig verdringen ze mijn prettige dromen, (ja, die over jou) naar de verste uithoeken van wat oorspronkelijk de veilige haven in mijn hoofd was. Übermenschhaven!
Nu slaap ik met het licht aan terwijl mijn duivels zich ontbinden, gal gespogen wordt en giftige woorden zich vormen in mijn voorhoofdsholten.
Hoe lang nog voor ik de hand sla aan mezelf ?
esteban 23 Augustus 2014
Reacties op dit gedicht
| Allysson: | Donderdag, maart 10, 2016 20:07 |
| wat een wondermooi schrijven. graag gelezen. hopelijk schrijf je nog steeds en heb je niet meer de behoefte om de laatste vraag te stellen, dat gun ik jou! Lieve groet, ally | |
| september: | Zaterdag, augustus 23, 2014 14:34 |
| Esteban :) allereerst fijn dat je er bent en weer hier te lezen bent. Met een schitterend schrijven waar stilte past na het lezen. Liefs vanaf zee | |
| windwhisper: | Zaterdag, augustus 23, 2014 12:48 |
| ik lees je graag warme groet Cobie goede middag Esteban er staan tranen in mijn ogen |
|
| M-Rose: | Zaterdag, augustus 23, 2014 11:14 |
| ja en draagt in haar zachtheid de vredestrijder die jij bent tot nieuwe hoop vr de mensheid. | |
| M-Rose: | Zaterdag, augustus 23, 2014 11:12 |
| zo zoekend zo dwalend Soldaat??? Emotie blijft aanwezig in elk moment al zijn er vele wegen dieleiden tot verwarring en zefs wanhoop, al maken beelden van oorlog en geweld herinneringen als een hel, Waarheid licht in de duistere hoeken als een lamp door gedachten en hart, zoek het niet buiten jezef je leven is meer waard dan de schaduwen van onwetendheid toegebracht door deze wrede wereld.oelje iefde brengt je alt ijd terug naar die geboortehaven en draagt |
|
| wil melker: | Zaterdag, augustus 23, 2014 05:33 |
| Vriend.. weet dat jij de enige winnaar bent.. dat de dood slechts stuiptrekt in het donker van de nacht waar hij zichzelf herdenkt in het sterven door jouw leven.. hijs de banieren en pak de victorie jij bent de enige die nog kan geven.. Liefs, wil |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 23 augustus 2014 | ||
| Thema's: | ||