Kleine wonder
Nog zo pril
Maar wat waren we blij
Na lang proberen
Kwam jij
Al uren gefantaseerd
Hoe je zou gaan heten
Op wie zou je lijken
Nooit gedacht of verwacht
Dat ik afscheid van je moet nemen
Je nooit kan vasthouden
Nooit je haar kan strelen
Ik hou van jou
Ook al ken ik je niet
Je bestaat pas net
En toch doet het zoveel pijn
Om te weten dat ik niet meer zwanger mag zijn.
Maar wat waren we blij
Na lang proberen
Kwam jij
Al uren gefantaseerd
Hoe je zou gaan heten
Op wie zou je lijken
Nooit gedacht of verwacht
Dat ik afscheid van je moet nemen
Je nooit kan vasthouden
Nooit je haar kan strelen
Ik hou van jou
Ook al ken ik je niet
Je bestaat pas net
En toch doet het zoveel pijn
Om te weten dat ik niet meer zwanger mag zijn.
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Vrijdag, september 05, 2014 16:56 |
| Zelfs al kende je hem/haar (nog) niet... Van het ogenblik dat je van zijn/haar bestaan afweet is het een deel van je leven en is het afscheid pijnlijk. Sterkte! Vriendelijke groetjes, Dasje |
|
| H. Mariette: | Dinsdag, augustus 26, 2014 20:20 |
| Even stil bij dit lezen, hoop dat het fictie is maar vrees ervoor, veel sterkte hierin! Eventjes leeft het kleine ongeboren engeltje in m'n hart , veel liefs :) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Fourpoints | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 26 augustus 2014 | ||
| Thema's: | ||