strovuur
Een strooien vogelschrik
met malle hoed,
die geen kraai meer ernstig neemt,
staart verstrooid
en gelaten over de glooiende belofte
van het jonge graanveld heen.
In zijn dorre hart
verpoeiert nostalgie
naar een verleden zomer,
toen wij samen rijpten
in de hitte van een zomerliefde,
laaiend als strovuur.
Tot
een brutale vlegel
ons uit elkaar dorste,
als waren wij slechts
kaf en koren.
met malle hoed,
die geen kraai meer ernstig neemt,
staart verstrooid
en gelaten over de glooiende belofte
van het jonge graanveld heen.
In zijn dorre hart
verpoeiert nostalgie
naar een verleden zomer,
toen wij samen rijpten
in de hitte van een zomerliefde,
laaiend als strovuur.
Tot
een brutale vlegel
ons uit elkaar dorste,
als waren wij slechts
kaf en koren.
Reacties op dit gedicht
| Fairouz: | Zondag, augustus 31, 2014 10:40 |
| mooie poëzie marcel. mooie zondag, Fairouz |
|
| wijnand.: | Zondag, augustus 31, 2014 07:43 |
| Klasse | |
| windwhisper: | Zondag, augustus 31, 2014 07:32 |
| ja als zelfs de vogels je negeren, je bent dan zo alleen, kan me voorstellen hoe dat zou aanvoelen na zo'n mooie zomer warme groet Cobie |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, augustus 31, 2014 03:15 |
| klasse | |
Over dit gedicht
| Auteur: marcel bulckaert | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 31 augustus 2014 | ||
| Thema's: | ||