Twijfel en leugen
Dank je wel
eens kijken of je lachen kan
lippen open en tanden bloot
er is geen mens gedood
we overgieten je met een kan
een kan vol met zagemeel
zomaar over je bol
het maakt je hoofd meer vol
laat je lopen als een kameel
in de woestijn is het altijd heet
de golven zijn niet om te zwemmen
leeuwen zijn niet te temmen
vlucht niet, maar laat een stevige scheet
de vijand druipt af door de stank
er is geen vijand meer te zien
er valt niet meer te lachen hier
voor het zagemeel krijg je mijn dank
ela
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, september 01, 2014 11:13 |
| hoe gaat het met je nu? heb je weer graag gelezen hoor |
|
| windwhisper: | Maandag, september 01, 2014 11:00 |
| je schrijft tegenwoordig zo anders warme groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: ela | ||
| Gepubliceerd op: 01 september 2014 | ||
| Thema's: | ||