te laat
mijn dood
zal geen verlossing voor je zijn
je hebt me koelbloedig ontmand
door je de wederkerigheid
van mijn liefde te ontzeggen
om eigenzinnig koppig
je eigen doodlopend pad te volgen
naar een mistige luchtspiegeling
de boemerang is teruggekeerd
te laat
want de dood
gaat je nu
de loef afsteken
genesteld in
je hersenkronkels
en in je hart
zal ik voortleven
hoe meer je de herinnering bestrijdt
hoe sterker ze zal worden
hoe meer je niet aan me wil denken
hoe meer ik er zal zijn
met op de achtergrond
het knagende besef
van wat had kunnen zijn
ik zal je berijden als de nachtmerrie
tot je adem happend wakker schrikt
badend in het klamme zweet
der beklemming
ik zal aan je kleven
als modder op je buik
je als een kille schaduw blijven volgen
het is te laat
om terug te keren op je stappen
de gevoelens die je onderdrukte
toch nog de vrije loop te laten
het vuur dat je wilde doven
is in je blijven smeulen
het zal oplaaien
en je verteren
liefde laat zich niet
wurgen of verdrinken
als een nest jonge katjes...
zal geen verlossing voor je zijn
je hebt me koelbloedig ontmand
door je de wederkerigheid
van mijn liefde te ontzeggen
om eigenzinnig koppig
je eigen doodlopend pad te volgen
naar een mistige luchtspiegeling
de boemerang is teruggekeerd
te laat
want de dood
gaat je nu
de loef afsteken
genesteld in
je hersenkronkels
en in je hart
zal ik voortleven
hoe meer je de herinnering bestrijdt
hoe sterker ze zal worden
hoe meer je niet aan me wil denken
hoe meer ik er zal zijn
met op de achtergrond
het knagende besef
van wat had kunnen zijn
ik zal je berijden als de nachtmerrie
tot je adem happend wakker schrikt
badend in het klamme zweet
der beklemming
ik zal aan je kleven
als modder op je buik
je als een kille schaduw blijven volgen
het is te laat
om terug te keren op je stappen
de gevoelens die je onderdrukte
toch nog de vrije loop te laten
het vuur dat je wilde doven
is in je blijven smeulen
het zal oplaaien
en je verteren
liefde laat zich niet
wurgen of verdrinken
als een nest jonge katjes...
Reacties op dit gedicht
| pieter christiaan paardenkooper: | Dinsdag, september 02, 2014 23:45 |
| ja, inderdaad, de taal wordt goed gebruikt, geen irritante fouten, maar de inhoud doet me wel wat gruwen, zo wraakgierig. ik zou dit gedicht in ieder geval niet inlijsten en ophangen. |
|
| windwhisper: | Dinsdag, september 02, 2014 11:21 |
| nee inderdaad het laat zich niet wurgen of verdrinken, maar of het nu op wraak uit zal lopen, als je een spook in de nacht en op de dag wordt, angstaanjagend hoor wel goed geschreven, als elke keer warme groet Cobie goede morgen Marcel |
|
| Fairouz: | Dinsdag, september 02, 2014 11:01 |
| joh Marcel. het leest ( voor mij ) als een stalker tot in de dood. macaber hoor. Maar toch ook boeiend geschreven bedankt nog voor je bezoekje op de site en ik heb je groet in het gastenboek zeer gewaardeerd hartelijke groet, Fairouz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marcel bulckaert | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 02 september 2014 | ||
| Thema's: | ||