Hoop verdwijnt
Hoop verdwijnt
mijn gedachten na het nieuws
krijgen een donker tintje
plezier moet even wachten
hangt in een donkerblauwe schaduw
redenen om te lachen verdwijnen
moppen verliezen hun pointe
telefoon wekt schril gevaar
lichtpunten blijven donker
zelfs de papegaai voelt het
blijft stil op zijn stok
doet geen poging na te bootsen
hem raakt de spanning in de kamer
ik steek geen lichten aan
het donker heeft bezwaar
is er dan geen hoop meer?
ook niet ginder, ver van hier
ela
Reacties op dit gedicht
| David Matser: | Woensdag, september 03, 2014 12:57 |
| Heel erg mooi, dit Graag gelezen |
|
| kimmytje: | Woensdag, september 03, 2014 11:40 |
| Zoals jij het omschrijft, zo voel ik me ook de laatste tijd. Hoop is er altijd, maar soms zijn we te blind om te zien door de omstandigheden Sterkte Liefs Kimmy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: ela | ||
| Gepubliceerd op: 03 september 2014 | ||
| Thema's: | ||