Stuurloos
Stuurloos.
Mijn ogen lekken tranen
Wellicht grote druppels oud zeer
Maar vooral de pijn van nu
Onbegrijpelijk, ongrijpbaar,
Diep verdriet
En zelfs ik… begrijp het niet.
Ik wil het wel snappen
En ik kan het zelfs uitleggen
Mijn lichaam geeft op
En dat kan ik geestelijk niet verkroppen
Ik moet verwerken dat wat ik niet meer kan.
In rouw om dat zieke lijf
Zelfs mijn denkwerk laat me in de steek
Touwtjes losgelaten
Ik zorg niet meer voor iedereen
Maar mag ook niets terug verwachten.
Ja… stuurloos is hoe ik me voel.
Van buiten en van binnen.
Met tranen
Extra denkrimpels
Losgelaten dingen
Ik voel me stil, alleen, en stuurloos, zonder doel.
Reacties op dit gedicht
| karinvangelder: | Woensdag, september 03, 2014 21:16 |
| zo mooi hoe je dit beschrijft Jacky .ik hoop dat begrip en een warme vriendenhand jou kan steunen liefs x Karin |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, september 03, 2014 12:10 |
| wat een verdriet en wat schrijft kimmytje mooi naar jou sterkte hoor! |
|
| kimmytje: | Woensdag, september 03, 2014 11:39 |
| Heel emotioneel beladen gedicht, Het goede ervan is dat je uit hoe je je voelt, naar wat ik lees, dat je gebukt gaat onder een ziekte. Ik hoop van harte dat je geliefden hebt om op terug te vallen want het emotioneel dragen lukt vaak niet alleen en dan is het goed dat je steun krijgt. Alle liefs Kimmy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jacky* |  
|
|
| Gecontroleerd door: Jacky* | ||
| Gepubliceerd op: 03 september 2014 | ||
| Thema's: | ||