heb nog maar eens last van een duivels geluid
het kruipt helemaal zonder vragen door mijn huid
pech het interesseert mij toch geen fluit
sta te rennen van noord naar zuid
het shot dat mij zal verlossen
het zal zijn van buskruit
ik ben het ondertussen gewoon
precies of er loopt in mij een kloon
dan zal het spel snel uit zijn
och het zijn weer liefdeloze gedachten
ik hou mij wel levend
ik weet zoiets krijgt mij zelfs niet klein
ik pik mijn draad terug op
de echo van mijn stem
zal de duivel doen verplaatsen
het geluid zal mijn goed hart raken
en terug weerkaatsen
er zal nog wel iemand voor mij willen waken
die duivel gaat rotten en uitsterven
ik zal overblijven
ik pak hier een nieuw soort kennis
het zal ooit geschreven worden
dat is dan mijn gennis