eenzaam
Boodschappen doen, ik heb er zo een hekel aan
De supermarkt, een ontmoetingsplaats van mensen die je kent
Daar stond Ed, net weduwnaar, ik zag hem eenzaam staan
Naar hem toe, condoleren, dat is iets wat nooit went
Bruine ogen vol met leed en tranen keken mij aan
Alleen, oud, dun, huilend, even geen volwassen vent
Kort zijn verhaal van ellende aangehoord en verder gegaan
Met de belofte te komen koffie drinken, daar was hij mee content
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Zondag, september 07, 2014 11:29 |
| ja, wat goed van je, dat je toch met hem sprak en het zal voor hem ondanks zijn tranen een goed gevoel geweest zijn, dat je aan hem dacht warme groet Cobie prettige zondag Wytske |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, september 06, 2014 22:57 |
| ja is zo | |
| DrieGeetjes: | Zaterdag, september 06, 2014 22:14 |
| Ja, wytske... Zoals ik vanmorgen al ergens schreef, het leven kan verdomd hard zijn... Maar we móéten verder of we nu willen of niet. De wereld draait gewoon door, met of zonder ons. Keihard... | |
Over dit gedicht
| Auteur: wytske |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 september 2014 | ||
| Thema's: | ||