gisteren rolden mijn oren als dobbelstenen over het toneel. nadat zij zagen, gooiden zij géén hoge ogen de stilte, voortgebracht door de beklaagden, zwol aan tot letterlijke pijn zonder woorden het was niet te beschrijven dat de taal en het teken van het huidig schrijven, verwordt tot slechts het oreren mijn oren wilden niet geloven dat de klanken, gehoord en in mijn slakkenhuis verbleven, kropen als slecht geschreven!