gedicht : Dementie

Je leef in je eigen wereld
je ziet je eigen fantasie
overal prikkels om je heen

Je houdt je ergens aan vast
maar je vind geen uitweg
In paniek ren je weg
je weet niet waar heen

Help mij
Ik weet mij geen raad
In mijn hoofd is het een chaos

De paniek slaat toe
Ik zie telkens hetzelfde beeld voor mij
Begin te gillen
sla om mij heen
Ik vind de rust niet meer

Ze praten tegen mij
houden mij vast
proberen mij te kalmeren
maar ik blijf onrustig

De prikkels hebben de overhand
Ik sla raak iemand
dan gaan mijn ogen open
en ben ik weer even in de bewoonde wereld

Ik lach tegen die gene
maar zij is geschrokken
ben er weer
maar zij gaat liever even dicht bij mij vandaan

Dementie
je hebt het zelf niet in de hand