Omfloerste blikken
Ik voel.....
Pure liefde
Helder licht
Intense warmte
Bij mijn gedachtes aan jou
Verlangend
naar een zachte streling
De zoete geur
Van weelderig haar
Je vertrouwde stem
De adem nauwelijks
Hoorbaar in de stilte
Een heilig moment...
Verenigd in tijdloosheid
Mijn ingetogen vreugde
Nauwelijk waarneembaar
Ten overstaan van allen
Beschamend introvert
In het zachte kaarslicht
Omfloerste blikken
Jouw contouren aanschouwend
Zo kort bij, en onbereikbaar
Weerspiegelt mijn onvermogen
Om mijn ontluikende liefde
Aan jou te verklaren
De verstikkende angst
Omstrengeld mijn vrijheid
Te accepteren wie ik ben
Hartewens
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, september 14, 2014 16:08 |
| Heel mooi geschreven SD Rio Liefs |
|
| DrieGeetjes: | Zondag, september 14, 2014 12:53 |
| Kun jij je voorstellen, SD Rio, dat iemand een gedicht met dezelfde strekking voor jou schrijft, en hetzelfde verlangen heeft? Niet zo hard over jezelf oordelen, SD Rio. ;) Loop je een blauwtje? Nou, dan heeft de persoon - waar jouw liefde naar uitgaat - haar niet verdiend, en ben je vrij om je liefde elders te geven. Stoute schoenen aan, en erop af, SD Rio! Daarbij is dit een goed geschreven gedicht. :) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: SD Rio | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 14 september 2014 | ||
| Thema's: | ||